پرواز كردن
مانند همه هواپيماها ، پرتاب و فرود به صورت باد انجام مي شود. بال يا با دويدن يا كشيده شدن ، يا باد موجود در جريان هوايي قرار مي گيرد. بال به سمت بالا از خلبان به موقعيتي حركت مي كند كه بتواند مسافر را حمل كند. سپس خلبان از زمين بلند شده و پس از يك دوره ايمني مي تواند در مهار خود بنشيند. برخلاف ********ربازها ، پاراگلايدرها ، مانند گلايدرهاي آويز ، در طول اين روند در هر زمان "پرش" نمي كنند. در مناطق مرتفع دو روش پرتاب استفاده مي شود [20] و يك روش پرتاب كمكي كه در مناطق دشت استفاده مي شود:
پرتاب به جلو
در وزش باد كم ، بال با پرتاب به جلو باد مي شود ، جايي كه خلبان با بال به جلو حركت مي كند تا فشار هوا توليد شده توسط حركت رو به جلو ، بال را باد كند.
اين اغلب آسانتر است ، زيرا خلبان فقط بايد به جلو فرار كند ، اما خلبان نمي تواند بال خود را ببيند تا زماني كه بالاي سر خود قرار بگيرد ، جايي كه بايد قبل از پرتاب در مدت زمان بسيار كوتاهي آن را بررسي كند تا تورم صحيح باشد.
پرتاب معكوس
پرونده: پاراگلايدر رسانه Mam Tor.ogvPlay را راه اندازي مي كند
راه اندازي معكوس پاراگلايدر ، مام تور ، انگليس
در وزش بادهاي بالاتر ، از يك پرتاب معكوس استفاده مي شود ، در حالي كه خلبان رو به بال است تا آن را به حالت پرواز درآورد ، سپس به زير بال بپرد و براي تكميل پرتاب بدود.
پرتاب هاي معكوس داراي مزاياي زيادي نسبت به پرتاب به جلو هستند. بازرسي از بال و بررسي آزاد بودن خطوط هنگام خروج از زمين ساده تر است. در صورت وجود باد ، خلبان را مي توان به سمت بال كشيد و در صورت لغزش خلبان (در مقابل كشيده شدن به عقب) ، مقاومت در برابر اين نيرو مقاومت در برابر اين نيرو را آسان تر و ايمن تر مي كند.
شنبه ۰۶ دی ۹۹ ۲۱:۳۲ ۳۱ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است